Jak przestać martwić się jutrem i zacząć żyć dzisiaj?

Przyszłość i przeszłość to dwie czasoprzestrzenie naszego życia, których za nic w świecie nie damy rady zmienić. To, co już się stało, takim zostaje. To, co ma się stać, i tak się wydarzy. Niby oboje mamy tego świadomość, ale i tak robimy po swojemu. Martwimy się wciąż, wciąż i bez przerwy. Dlaczego się martwisz? Albo dlaczego ja ciągle się zamartwiam?

Poznaj mechanizm zamartwiania się.

Jest całe mnóstwo spraw, zbiegów okoliczności i wydarzeń, na które ja, jako człowiek, nie mam żadnego wpływu. Trasa podczas zdawania egzaminu na prawo jazdy. Zwichnięty palec. Temat interpretacji porównawczej na maturze. Przypalone ciasto marchewkowe. Zbity ekran telefonu. Jest też całe mnóstwo spraw, zbiegów okoliczności i wydarzeń, na których zależy mi akurat teraz najbardziej na świecie.

Jak wyjść obronną ręką z zamartwiania się?

Tak jak widziałeś przed chwilą na schemacie, że nieświadomy bodziec, który wysyłasz do siebie (brzmi on mniej więcej tak: „teraz mi na tym niesamowicie zależy, ale co jeśli..”) skutkuje zamartwianiem się. Łatwo przerodzić zamartwianie się w narzekanie. Bo co, jeśli serio ta zupa się tobie przypali? Co, jeśli naprawdę oblejesz ten egzamin? Albo on nie będzie chciał się z tobą spotkać? Wtedy łatwo jest stwierdzić, że jestem do niczego (przypaliłam rosół), nie jestem uzdolniony (oblałem egzamin), nikt mnie nie chce (on mi odmówił). O ile prościej by się tobie żyło, gdybyś zamartwianie przerodził w zaradność.

Twoje myśli tworzą twoją rzeczywistość.

Kiedy szłam na pierwszy egzamin z teorii prawa jazdy (z całkowicie przeciętnym przygotowaniem), uważałam, że nie uda mi się zdać za pierwszym. Poznałam jakąś dziewczynę, która miała egzamin o tej samej porze co ja i powiedziałam jej (zupełnym przypadkiem i nieświadomie, ale zobacz, jak bardzo negatywne myślenie wpłynęło na moją komunikację z drugim człowiekiem), że mam nadzieję, że jestem tu pierwszy i nie ostatni raz. Moje myśli zaczęły kształtować moją rzeczywistość w sposób, jakiego nie chciałam, lecz w jaki moja podświadomość się nauczyła. 

Oczywiście, puentą jest to, że naprawdę nie zdałam teorii za pierwszym. Na pewno wynikało to  z braków pewnych pokładów wiedzy, ale jestem też pewna, że również z podświadomego pesymizmu, jaki nieświadomie w sobie wychowałam. Podeszłam do egzaminu po raz drugi z pewnością, że zdam i bez myślenia „a co jeśli nie”, no i rzeczywiście zdałam. Przykład może i jest beznadziejny, bo zdawanie jakichkolwiek egzaminów (szczególnie w WORDzie) jest loterią, ale mimo wszystko moje myślenie miało bezpośredni wpływ na wynik.

Moc wizualizacji?

Abstrakcyjne wizualizowanie (prosto mówiąc: wyobrażanie sobie swojej przyszłości) nie motywuje tak bardzo jak świadomość tego, że warto, by zabrać się za konkretną rzecz i osiągnąć konkretny cel już dzisiaj. Znowu wizualizując wybiegamy gdzieś w przyszłość, marzymy, pragniemy, myślimy o tym, co będzie jutro, za miesiąc i za kilka lata. Martwiąc się jutrem nie żyjemy dzisiaj. Mam nadzieję, że rozumiesz, o co mi chodzi. – Skupiamy się na przyszłości, na którą mamy wpływ tylko w jakimś stopniu, zamiast skupić się na tym, co dzisiaj, co teraz możemy zrobić, by żyć lepiej i piękniej. Dla mnie wizualizacja straciła na wartości. Właśnie przez to, że uczy nas patrzenia w przyszłość i zamartwiania się jutrem, zabierając nam radość cieszenia się tym, co dzieje się dzisiaj.

Czyli co, mam nie skupiać się na wyborze odpowiednich studiów, zapłaceniu rachunków za prąd i dążeniu do swoich marzeń?

Wiesz co, może właśnie lepiej sobie na chwile odpuść. W trakcie pielgrzymki wysłuchałam świadectwa kobiety z ogromnymi długami. Nie miała za co ich pospłacać. Modliła się o pomoc. Kiedy przyszedł termin zapłaty, nagle znalazły się pieniądze. Może właśnie lepiej nie szukać na siłę odpowiedniej drogi życiowej, może nie kupować kolejnych losów na loterii, by spłacić kredyt. Może właśnie przestać się zamartwiać i pomyśleć sobie, że „przyjdzie czas będzie rada”.

Twoje zamartwianie zabiera ci radość życia.

Ty myślisz o tym, co MOŻE stać się jutro. Powtarzam, MOŻE. Wcale nie musisz oblać egzaminu, spalić ciasta i nabawić się przeziębienia. No nie, nie musisz. Owszem, może tak się stać, ale nie musi. Jaką masz pewność? Żadną. Unieś głowę do góry i żyj tu i teraz. Bo tutaj, bo teraz dzieje się magia. Bo tutaj i teraz dzieje się twoje życie. Nie prześpij go.