Od mórz wolę góry.

Góry są dla mnie idealnym miejscem na kontemplacje i rozważania, na złapanie oddechu, i zapomnienie o wszystkich trudach dnia codziennego. Szum fal już mnie nie zachwyca, teraz wolę łapać płatki śniegu i słyszeć kroki strudzonych wędrowców na górskiej ścieżce. Chciałabym spędzić całe życie w górach, nawet bez tego zasięgu, wyodrębniona od świata, ale ważne, że mając piękne widoki przed sobą i kogoś, kto jest dla mnie ukochany i najwspanialszy.                                                    

Takie właśnie odczucia mam po mojej drugiej, tegorocznej wizycie w górach. Zakochałam się w nich! Nigdy nie przypuszczałam, że niby zwykły zachód Słońca może być tak wielkim, podniosłym i rozkosznym wydarzeniem. Nigdy też nie sądziłam, że bez Internetu i telewizora da się przeżyć jeden dzień, co dopiero pięć, a okazuje się, że można i wychodzi to Człowiekowi na dobre. Jestem szczęśliwa i tylko tyle. Przed oczyma cały czas mam góry, góry i góry. Może i stały się one moją małą obsesją, czy nawet uzależnieniem, bo nie potrafię przestać o nich myśleć, ale lepiej być zniewolonym przez piękne widoki i krajobrazy, aniżeli przez alkohol i narkotyki.

Skoro dziś Święto Zakochanych zapraszam do lektury tego wpisu - w nim moje zdanie na temat Walentynek.   

Życzę Wam nieskończonej i bezwarunkowej miłości, nie tylko od święta.

Marta.

Jest mi smutno i po cichu płaczę.. Drugi raz wzięłam udział w konkursie Blog Roku 2012 i drugi raz osiągnęłam wiele, bo znalazłam się aż w pierwszej dziesiątce mojej kategorii, ale mam tę świadomość, że mogło być lepiej. To było i nadal jest moim marzeniem, póki co niespełnionym, ale mam nadzieję, że za kilka lat ktoś doceni to, co robię z ogromną pasją, coś, w co składam całe swoje serce. Myślałam, że mój blog jest w jakimś stopniu, choćby najmniejszym, ciekawy, ale najwyraźniej się myliłam. Udoskonalę przez ten rok mego bloga i zgłoszę się po raz kolejny do tego konkursu chcąc realizować swoje marzenia, bo "Dopóki walczysz jesteś zwycięzcą" i tego będę się trzymać.